Այս ձմռան
ցրտին
Մի խենթ կարոտ
է
Այրվում իմ
հոգում
Գարուն եմ
փնտրում.
Խենթ մանկությունս
է
Իր գիրկը կանչում,
Իմ հին ու ծանոթ
Սարերն եմ
փնտրում...
Վազում եմ
ասես
Ես ոտաբոբիկ,
Ձնծաղիկներ
եմ
Փնտրում ամենուր
Ու ինձ եմ անվերջ
Փնտրում նրանց
մեջ
Ու շշնջում
եմ
Կարոտով անվերջ.
- Նորից մանկացա
Ես ձեր լանջերում
Նորից խենթացա
Իմ ծանոթ սարեր,
Ու ամեն գտած
Ձնծաղիկի հետ
- Իմն է, հեռացե՛ք,
Իմ ձնծաղիկին
Մատով չկպչեք:
Ու առաջվա
պես
Մեծ-մեծ քարեր
եմ
Ժողվում ու
դնում,
Ու ամեն մեկին
Քարով նշանում,
Հետո հաշվում
Քարերն այդ
բոլոր,
Նորից խենթանում,-
- Այս մեր սարերում,
Ծանոթ սարերում
Այսքան ձնծաղիկ
Բացի ինձանից,
Ոչ ոք չի փնջում
1980