ՋԱՀԵԼՈՒԹՅՈՒՆ

 Ո՞ւր ես գնում
Ջահելություն
Կանգնի՛ր, կանգնիր
Մի քիչ խոսենք,
Գուցե հետ երբե~ք, երբե~ք
Էլ մենք իրար չհանդիպենք
Ուղեկցեցիր ինձ այս
Ճամփան
Հիմա թողած ճամփամիջում
Հեռանո՞ւմ ես դու ինձանից
Տանում ինձնից
Խենթ մանկություն.
Գարուններս ես
Տանում քեզ հետ,
Տանում այրող
Սրտի մի հուր,
Բոցկլտացող
Կրակ մի սեր
Չկրկնվող ու վարդաբույր,
Բայց իմացիր,
Ինչ էլ ինձնից
Ու ծաղիկ քաղեմ,
Իսկ հետո մի պահ
Սթափվում եմ ես,-
- Ամոթ չի՞ հանկարծ
Դատարկ տուն գնամ.
Նորից եմ կապում
Գոգնոցն իմ մեջքին
Քիչ առաջ թափած
Սինձն ու սիբեխն եմ
Գետնից հավաքում,
Ու տունդարձի
Ճամփան եմ բռնում,
Իսկ ծաղիկները
Ծփում են անվերջ
Ու ոտքերիս են
Նրանք փաթաթվում
Ինձ ետ են կանչում

1990