ԵՐԿԻՐ ՀՆԱՄՅԱ,ԵՐԿԻՐ ՀԱՅՐԵՆԻ

Երկիր հնամյա,երկիր հայրենի
Ոչ մի աստղ պայծառ և ոչ մի լուսին
Քո հավերժական հմայքը չունեն
Լեռներից այն կողմ ամպերից անթիվ
Որքան էլ քեզնից ես ուրամ հեռու, որքան էլ օտար հողերում լինեմ
Անհունության մեջ միջոցին թափուր
Ես քեզ կորոնեմ հայրենի իմ տուն
Դու առաջին սեր և վերջին կարոտ
Հուշերի նման ուրախ ու ցավոտ
Շրթերիս վրա կմնասմիշտ դու
Մայրական կարոտ իմ կարոտ տխուր
Երկիր հնամյա ,երկիր պապենի
Քո ոգուց բխաց լեզու մայրենի
Քո հոգուց բխաց երազ ու կարոտ
Ինչ եմ առանց քեզ միյան անտունի