Արդյոք
ո՞ւր ես դու...
Ա՜խ, արդյոք
դու ո՞ր
Ճանապարհների
հեռուն ես
մաշում.
Երջանի՞կ ես,
թե՞ լուռ ու
մենավոր
Անդարձ օրերի
գարունն ես
հիշում։
Արդյոք քո
սրտում ի՞նչ
հույս է փայլում,
Ո՞ր հողն է
գգվում քայլերըդ
փափուկ,
Ո՞ր ջուրն
է արդյոք յուր
լույս հայելում
Մեղմով փաղաքշում
դեմքըդ խուսափուկ։
Արդյոք խաղա՞ղ
Է սիրտրդ փոթորկոտ,
Արդյոք անցյալի
լույսերը մեռած
Չե՞ն հուզում
սիրտըդ, իմ
հոգու կարոտ,
Իմ քնքուշ
սիրած, իմ անդա՛րձ
երազ։
[1908]