Իմաստուն խոսքեր
սովորեցի ես,
Որ հրապուրեմ
զորությամբ
մթին,
Հոգիդ կախարդեմ
ու հմայեմ
քեզ,
Ինձ այրող
հուրը նետեմ
քո սրտին։
Բայց բոլոր
խոսքերն իզուր
են արդեն,
Թալիսմանները՝
մեռած և անուժ,
Հըմայք և դյութանք
անզոր են քո
դեմ...
— Արդյոք ո՞վ
գիտե անունըդ
անուշ...
[1908]