Աչքերըս լեցուն են ասուսյներով.
Ամառ գիշերներ ժողվեցի զանոնք,
Երբ որ երկնքեն կիյնային սիրով,
Ինչպես քնի մեջ լույս աչքե'ր անհոգ:
Ժողվեցի զանոնք, ամառ գիշերներ,
Աշվրներուս մեջ, երբ որ երկնքեն
Կիյնային' չինկած հողին վրա դեռ,
Զինջ սերե՛ր ծնած և մեռած արդեն։
Հիմա իմ հոգիս լուսավոր է միշտ.
Աչքերս գոհարի տուփեր են մեյմեկ.
Եվ օրը երբ որ շատ ճնշե իմ վիշտ,
Շատ աղքատ մնամ և մռայլ ու մեգ
Շրջապատե զիս,— աստղեր կկազմեմ
Այն ասուպկերեն և, լո'ւռ, կդիտեմ։