Դաջված երազ

Գիշերային սրճարանում, 
Դևն էր քնից վեր թռել, 
Ու իր երազն էր ինձ պատմում, 
Որ գլխից նոր էր փախել:

Այդ երազում իմ պատկերը, 
Հետազոտում էր գները, 
Սուզված գնացուցակում , 
Դեռ չեմ խմում:

Վերջ ի վերջո պատվիրեցի. 
Գինի՛, գինի՛, նորից գինի՛: 
Կասկածամիտ մատուցողը, 
Նախ և առաջ ուզեց փողը:

Սրբիչը ուսին կախած, 
Ինչպես սպիտակ ակսելբանտ, 
Սինին բեռի տակ ճկած, 
Մատուցողը խիստ պեդանտ:

Արագ լուծեց իմ հարցերը, 
Անցավ ուրիշ սեղանի, 
Որտեղ քեֆ, ուրախությունը, 
Վճարում էր մի քեֆչի:

Ասեց, ախպերն ի՞նչ է ուզում, 
Քեֆչին նայեց իմ սեղանին, 
Թե ասեր իմ գլուխն է ուզում, 
Իմ գլուխը կկտրեին:

Իսկ հարևան սեղանին, 
Չաղլիկն հեծած աթոռին, 
Գրոհում էր սեղանը, 
Հաղթող ճանաչվեց չաղը:

Սրճարանում կես գիշերին, 
Հյուրասիրված առևտուր, 
Իսկ չաղլիկի սեղանին, 
Մի միլիոնի կերակուր:

Գինուց բնավ չարբեցի, 
Ավա՜ղ ծամածռվեցի, 
Գինին սարքել էր անփորձ 
Ու անշնորհք գինեգործ:

Զուգարան տանող ճամփին, 
Նշմարվում է արահետ, 
Ո՞վ էր ասում չաղլիկին, 
Ծիրան ուտեր ձկան հետ:

Մատուցողը մտածեց, 
Մի բաժակ գինի փրկել, 
Արհեստական ճանճ գցեց 
Գինուս մեջ, որ չէի խմել:

Ճանճը մարսեցի, գնա՛ց, 
Իսկ գինու փող էլ չկա՝, 
Պարտությու՜ն, այսպես ասած, 
Մնաս բարով, ապագա՛:

Մատուցողի գրպանից, 
Քեֆչին փողը թռցրեց, 
Ու ընկերոջ անունից, 
Նորից կոնյակ պատվիրեց:

Մատուցողն զգաստացավ, 
Իր փողերի հոտն առավ,, 
Բայց իր պարտքը կատարեց, 
Ու քեֆչուն նորից խաբեց:

Ու կոնյակի փոխարեն, 
Թթված կոմպոտ մատուցեց, 
Ասաց, “փըլիզ” անգլերեն 
Ու մարդ բան չնկատեց:

Ու ոչ էս տին, ոչ էն տին, 
Երազ է չորս բոլորը, 
Որի թեման սոված փորին 
Հորինել է Վիյոնը:

Ի՞նչ երազ է, ի՞նչ նշան, 
Հսկայական մի բերան, 
Ծամծմում է ուղեղս, 
Թքաշաղում ներվերս:

Իմ երազը սրճարանում, 
Նկարներով զարդարված, 
Նկարներ, որ ցույց են բերում, 
Ով՛ ինչո՞վ է հմայված:

Սրահ, որտեղ կերակուրը 
Արտահայտում է իմաստ, 
Մի հիմար շոյում էր փորը, 
Որպես ժամանակի փաստ:

Մեկը ինչ որ բան էր կրծում, 
Որ մատուցողը չկրծի, 
Որ շատ զգույշ էր սպասարկում, 
Որ թևերը չքերծի:

Սրահի մեջ հայտնվել է 
Իմ պատկերը ցիր ու ցան, 
Ցանցառամիտ կատակում է 
Սրահից մեկի նման:

Էտ երազը պետք է սանձել, 
Կապել սեղանի ոտից, 
Քանի կռվի բուն չի դարձել, 
Որ վռնդեն ինձ այստեղից:

Թե չէ խելքը ճմրթված, 
Թափառում է, հռհռում, 
Ու բոլոր գինով կանանց 
Փեշերին է քսմսվում:

Անախորժության ծլերը 
Արդեն բացում են թփերը, 
Կիսահարբած մի տիկին, 
Հայտնվեց լերկ հատակին:

Բայց ձևացավ շնորքով, 
Ջղաձիգ շարժումներով, 
Ոտքերի դիրքը փոխեց 
Ու փեշերը հավաքեց:

Նայեց տարակուսանքով, 
Հուրի փերի հայացքով, 
Ինչպես անմեղ էություն, 
Սայթակած գեղեցկություն:

Ամեն աչքս մի-մի զրո, 
Համարիա սեղանի ներքո, 
Ասես թատրոն եմ նայում, 
Թեև քառորդն է երևում:

Իսկ այդ թատրոնի տերը 
Լավ գիտի ինչ է “սերը”, 
Գիտի ինչպես գայթակղել, 
Գիտի գերել, նվաճել:

Նա իր դերն է կատարում 
Իսկ ես փեշի թատրոնում, 
Կրքերը պա՜րզ բնակա՛ն, 
Հարյուրի կեսի նման:

Հալհլվում է անկարգապահ 
Իմ երազը ինչպես մոմ, 
Իսկ մերկացած ազդրի վրա 
Դաճված է մի բառ “Wеlcome”:

Մի անգամ էլ կարդացի 
Քանի փեշը քշտած էր, 
Վելքոմ մադամ ասացի, 
Եվ ամենայն հարգանքներ:

Կավալերը դա լսեց, 
Ու շատ վելքոմ կատաղեց, 
Եվ ըստ բոլոր օրենքների 
Ինձ կկանչի մենամարտի:

Ամեն ինչից համ է առնում, 
Վախենալու ձայն է հանում, 
Զորահավաք է կատարում, 
Խմածների շարքերում:

Եվ երևի սրճարանում, 
Երազս կռիվ դառնա, 
Ես կռվից չեմ վախենում, 
Աթոռի ոտը վկա:

Բայց և այնպես սա երազ է, 
Ես կնամոլ ու հարամ չեմ, 
Ազդրի վրա իմ գիրը չէ, 
Ու ես էլ գրագող չեմ:

Դաճված երազ կես գիշերին, 
Խաչագողը Ապոլոն, 
Որթըսպիտակ ձիու մեջքին, 
Թամբը արժի մի միլիոն:

Սա երազ է, թե՞ մղձավանջ, 
Թե դառնացած մտքի ղողանջ, 
Տրիու՞մֆը ամենակերի, 
Թե փա՞ռքը սինլքորների:

Չգիտեմ ու չեմ ասի, 
Թե այս երազն ին՞չ արժի, 
Զգում եմ արդեն արթունություն, 
Ներողություն:

Շուտով կփակեն տրակտիրը, 
Տուն կգնա կուշտ չաղլիկը, 
Կհեռանան քեֆչիները, 
Սրահ կմտնեն լվերը:

Ուրիշ երազներ կշրջեն, 
Մնացորդներ կբաժանեն, 
Մսի կտորներ, փշրանքներ, 
Իսկ լվերը, արքանե՜ր:

Դաջված երազ կես գիշերին, 
Խաչագողը Ապոլոն, 
Որթըսպիտակ ձիու մեջքին, 
Թամբը արժի մի միլիոն: