ԵՐԵՎԱՆԻ ԳԻՇԵՐՆԵՐՈՒՄ

Երևանի գիշերներում, լուսնի ափսեն ե գլորվում,
ՈՒ հերաոր արվարզանում արցատե հետքն ե իր թոխնում:
Երբ միայնակ եմ ես լինում,
Քայլերն այստեղ են ինդզ բերում,
և հուշերից լքվաց այգում,
Ես անցյալիս եմ հանդիպում:
Իմ հուշերի անհատակ գիշերում,
Քո խենտացնոխ կիսադեմքն է լողում,
Ես հոգնեցի այս տխուր քաղաքում , ուր չկա ազատում
Իմ հուշերի անհատակ ջրհորում,
Դու իմ անունն ես տալիս ու կանչում,
Ես հոգնեցի այս տխուր քաղաքում , ուր չկա ազատում:
Իմ քնքուշ սևահեր, իմ քնքուշ սևահեր,
Ախ, դու ինզ ումես թողել, թողել,
Ինզ' տողել հեռացել:
Ասա դու ով ես , որտեղից,
Ինչ ես այդպես լուռ հառաչում,
Ես հերացել եմ ինզանից,
և ինզ արդեն չեմ չանաչում:
Իսկ ինչես կորցրել այստեղ,
Ինչ ես փնտրում այս կողմերում,
Ես իմ երազն եմ կորցրել,
Երևանի գիշերներում:
Քո հանգուցյալ տատիկի սենյակում,
ՈՒր անվերջ սեր էին տալիս ու այրվում,
Գինու կիսատ շշերի արանքում
Հավերջ սեր էինք խոստանում....
Իմ քնքուշ սևահեր, իմ քնքուշ սևահեր,
Ախ, դու ինզ ումես թողել, թողել,
Ինզ' տողել հեռացել:
Ես լուսնոտի պես արթնացել,
ՈՒ տանիքներն եմ բարզրանում,
Ես իմ արեզն եմ կորցրել
Երևանի գիշերներում...v