ՎԵՐՋԱԼՈՒՅՍ

Չորս տղեկ էինք
Հարվարդը Էդվարդը Գաբոն և ես
Երեկոյան
Թերմինյուս կ’ելլեինք վերջալույսը դիտելու

Ու հոն – վերջալույսի կարմիր լույսերուն տակ
-- մինչև որ արևը մայր մտներ --
Հաշվեկշիռը կ’ընեինք
Թե ով հաղթեց – ով պարտվեցավ –
օրվան խաղերուն մեջ

Հետո կը տարվեինք խորհիլ
Թե ով պիտի հաղթե – ով պիտի պարտվի
ապագայի օրերուն մեջ
Ըստ մեզի – բոլորս ալ հաղթական պիտի ըլլայինք
ու ինքնավստահ – զիրար կը շնորհավորեինք
պատերազմ շահած զորավարներուն պես

Հիմա – տարիներ վերջ –
Հարվարդը չկա -- Էդվարդը չկա – Գաբո՞ն –
Գաբոն ալ չկա –
Մնացի ես միայն
Իմ վերջալույսիս հետ գլուխ գլխի