Հիմա հիշում
եմ բոլոր օրերս
հին ու անցած,
Լուսազարդ
ու թեւավոր
օրերս հին
ու անցած:
Եվ թվում է,
թե նոքա կարկաչելով
պիտի գան -
Մանուկների
նման հուր
-օրերս հին
ու անցած:
Բայց գալիս
են նոքա լո՜ւռ,
ու հոգնաբեկ,
ու տխուր,
Անցորդների
պես մոլոր
-օրերս հին
ու անցած:
Պանդուխտների
նման այն, որ
հեռացել են
վաղուց -
Տուն են դառնում
նորից նոր
-օրերս հին
ու անցած:
Եվ նստում
են, հոգնաբեկ,
ահա սրտիս
վրա ծեր
Ու հորանջում
են տխուր -օրերս
հին ու անցած:
Եվ չեն կանչում
ոչ ոքի. մտորում
են ու լռում.-
Քո՜ւն են փնտրում
ու անդորր
-օրերս հին
ու անցած:
1920